Unha alboradiña

Unha máis das facetas de Benjamín era a de compositor para concursos de gaita, en concreto para o Certame "Toxos e Xestas".

"Unha Alboradiña" foi a primeira peza coa que gañou o 1º Concurso de Toxos e Xestas no 1982 e coa que o grupo de gaiteiros "Os Amigos" gañaría o primeiro premio no VIII concurso rexional de Gaitas, celebrado en Vigo.



Unha alboradiña

PDF

Fotos de Benjamín Fernández Pazos

Todas as fotografías foron facilitadas por María José, neta de Benjamín Fernández Pazos.

Banda municipal de Lugo, ano 1923, época na que o seu directo era Juan González Páramos. Esta foto tamén se pode ver no facebook da banda.

Benjamín Fernández Pazos, pousando co seu fliscornio, instrumento co que entrou na banda.

Ano 1925, coa banda de música municipal de Lugo, na época na que era director Manuel Sariñena. Benjamín é o segundo á esquerda detrás do director.

Carné de músico, co que o goberno civil daba autorización para actuar nos espectáculos públicos. Ano 1946.

Banda municipal de Lugo, sendo o director Francisco Méndez, que obstentou este cargo entre os anos 1944 e 1977. Nese momento, Benjamín foi subdirector da banda. Ademáis, nesa época foi na que máis discos gravou a banda, incluíndo neles algunha composición de Benjamín.

Benjamín no ano 1984.

Por nosa terra

No ano 1985 Benjamín compuxo este himno “dedicado ao pobo de Mondariz”. A pé da partitura podemos ler unha nota:

“Para componer esta cantiga

Hemos usado noso galego

que se habla por todas estas tierras, 

muy académico no será,
pero, en agarimo lo tiene todo”

Xa se facía mención a esta composición na revista Cesteiro no seu número cero, no mes de xullo de 1987, revista que editou a Asociación Xuvenil Estántiga de Mondariz, o igual que no libro de José Guisado Nogueira, Mondariz Historia, guía y hechos pasados, no que podemos ler integramente a letra deste himno, que di así:

Amor sempre para nosa terra.

Mondariz eres fermoso,

teu paisaxe non hai igual

adornados sempre de flores,

teus montes e vales están.

O susurro de teus ríos

e alivio de dolor,

dá consolo aflixido

e descanso o trobador.

Mulleres agarimosas, 

de mais feitizo non hai

traballan, cantan e troulan,

e tamén saben rezar.

Homes fortes e valentes

amantes do seu fogar,

amigos dos seus amigos

con enteira lealtá.

Forasteiro que aquí chegues,

de Mondariz non marcharás,

preso da súa beleza

e agarimo quedarás.

Por nosa bendita terra

unidos debemos estar,

alonxando toda cadea

que enliorte nosa amistá.

Mondariz, fermosa terra

con amor loitemos por ela.