mércores, 1 de febreiro de 2023

38. Regueifa

     O repertorio do Coro Agarimos da Terra, inclúe unha obra titulada Regueifa. A letra esta composta por once estrofas, a música extraémola dos manuscritos elaborados por Eduardo Martínez Torner y por Jesús Bal y Gay, no verán do ano 1931, recollidos dos arquivos do CSIC (Consejo Superior de Investigaciones Científicas). Nestes manuscritos atopamos a música coa letra da primeira estrofa identificada co número 859. Correspóndese co tema 427 do Cancionero Gallego, dos mesmos autores. No Cancioneiro Musical de Galicia, de Casto Sampedro y Folgar, tamén parece identificada co número 117 un tema titulado Regueifa onde toda a música coincide coa de Mondariz.

Regueifa

A regueifa está na mesa
e no medio ten un hóvo.
Para cantar a regueifa
veñen os de Portonovo.

-Dígame, miña señora,
xa que ten tanto saber:
¿Cántos pelos ten un cán
cando acaba de nacer?

-¡Cando acaba de nacer!
Logo cho digo, amiguiño,
que todo está cheo d'eles
dend' o rabo hastr' o fuciño.

-¿De qué serviu conocerte,
de que serviu namorarte,
si ô fin ô cabo chegou
o momento de deixarte?

-Olvidácheme, olvideite,
metinch' a figa n-os ollos
que cando ti me olvidaches
xa ch' eu tiña amores novos.

-Cantade, mozas, cantade
e deixar reir as bellas,
qu' o tempo da mocidade
tamen o pasaron elas.

-Non che podo, non che podo,
non che podo qu' estou rouca
que che dormin no moiño
esta noite e mail-a outra.

-Non canto por cantar ben
nin pol-a gracia que teña,
canto por dar alegría
ao corazón que ten pena.

-Ainda ch' hei de botar unha
ainda ch' hei de botar outra
ainda ch' hei de botar unha
que ch' ha de queimal-a roupa.

-Axudadem' a cantar,
dádeme unha axudiña,
que non me pode axudar
esta miña gargantiña.

-Esta vai por despedida,
hoxe aquí non canto outra.
Os mociños que me oyen
d´ hoxe un ano m' oyan outra.

xoves, 26 de xaneiro de 2023

39. Cantos de berce

     O repertorio do Coro Agarimos da Terra inclúe como número 39 o tema titulado Cantos de Berce, composta por 3 estrofas. As músicas de este tema aparecen nos manuscritos elaborados por Eduardo Martínez Torner e Jesús Bal y Gay, no verán do ano 1931 recompilados do Arquivo da Sociedad Artística del Tea de Mondariz (846, 847, 848). Correspóndense coas melodías 234, 232 e 227 do Cancionero Gallego, dos mesmos autores. Tamén aparecen recollidas no Cancionero Musical de Galicia, de Casto Sampedro y Folgar como de berce ou arrolo (66, 68, e 77).

Cantos De Berce

1

O miniño está no berce.
¿Quén che vai dar as papas
si túa nai vaiche na vila
y-o teu pai foise co-as vacas?

2

O miniño chora moito
¿quén o ha d' ir aquentare?
Seu pai non está na casa
e súa nai foise lavare.

3

Durme ben, durme, meu rolo,
que n' hay berce com' o colo.

mércores, 18 de xaneiro de 2023

04. ¡Gróri'a Peinador!

     Tal e como deixamos escrito no noso libro A música e Mondariz, un dos primeiros directores da Banda de música “Chan de Gándara” ou Banda de Peinador foi Juan González Paramos (Juan de Tui). 

    No ano 1919 celebrouse un acto solemne con motivo do descubrimento da estatua dedicada a D. Enrique Peinador Vela na que os coros Agarimos da Terra, de Ruada de Ourense, La Artística de Vigo e Foliadas e Cantigas de Pontevedra, interpretaron o himno escrito por este director que leva por título ¡Gróri’a Peinador!. Esta obra formaba parte do repertorio do coro Agarimos da Terra.

    A partitura é da versión para canto e piano que lle entregou Manuel Pérez Cerqueira, que rexentaba o bar La Baranda nos anos oitenta, a Chiqui. La Baranda era antigamente o cine teatro e actualmente o edificio principal do Hotel Balneario.
    
¡Gróri'á Peinador!

I

En alto, a frente erguida,
mirando pr'oucidente,
cal Sol esprendicente
o bo patricio está;
mostrando a súa imáxen
nos ollos alegría,
surrisa nos seus beizos,
no rostro maxestá.

¡Grori' á ti, gran patricio,
de cidadáns modelo,
qu' ô nobre chan galego
sempre soupeche honrar!
O pobo agradecido
que por ti foi fundado,
da túa y-alma prendado
vent' hoxe a saudar.

II

Aló, no alto Céo
onde c' os anxes mora,
ô pobo qu'o adora
mirando fixo está;
e, óisell' entre dentes
dicir moi paseniño:
¡Si poidera un pouquiño
tan siquera ir pr'alá!

¡Grori' á ti, gran patricio
orgulo d' os galegos,
que baixo os nosos céos
de cote vas estar!
O pobo agradecido
que por ti foi fundado,
da túa y-alma prendado
sempre t' ha de chorar.