As mozas do Coto Grande

Cotogrande é un lugar do barrio de Paredes da parroquia de Mondariz. Estamos ante unha xota coñecida no mundo da gaita, pero só de forma instrumental. Nas partituras que se mostran vemos que foi composta coma “Jota popular para coro”. Outra curiosidade é que nestas partituras orixinais atopamos pequenas variacións na melodía con respecto o tema tal el como o coñecemos hoxe. O Sr. Benjamín deixou escritas tamén as partituras para acordeón, gaita e saxo alto mi bemol.

A una flor

O Sr. Benjamín compuxo esta serenata romántica no ano 1928 en Lugo. Non o sabemos con certeza pero o texto fainos pensar que podería estar dedicada a quen sería a súa dona, Rosario.

Miña Maripepa. Vamos a Franqueira

O Sr. Benjamín, deixou escrito:

“A Franqueira es un santuario muy famoso de la provincia de Pontevedra. En este santuario hay un xestal muy grande, donde, los mozos casadeiros, hacen nudos en las xestas. Si el nudo no se seca, es señal de casamento seguro.”

“Cuando se cante sin gaita, el tamboril debe acompañar siempre con su ritmo, a falta de pandeiro” 

Na miña procura de datos sobre o noso veciño atopei unha anécdota do mestre de gaita do conservatorio de música de Vigo, Dr. Xaime Estevez Vila, que atoparedes na paxina web Educafolk. 

Conta que celebrou en Porriño, alá por outubro do ano 1987, un certame de gaita ao que convidou a Benjamín pois era un dos seus compositores preferidos, pero Benjamín non puido asistir por estar enfermo no hospital. Unha vez que Benjamin se recuperou, envioulle ao Dr. Xaime unha carta. Nela descóbrese  a sinxeleza e o carisma deste compositor que non só contestou, escusándose pola non asistencia o evento, se non que ademais o fixo enviándolle a partitura da xota “Miña Maripepa vamos a Franqueira”. A curiosidade é que o título está cambiado por “Mira Maruxiña, vamos A Franqueira”